Should I stay or should I go

Wellicht ken je dit nummer van de Engelse punk rock band The Clash uit 1982. Ik moest hier laatst aan denken toen ik een gesprek had met een cliënt. Hij was 48 en werkte al 12 jaar bij dezelfde werkgever. Hij was er projectmanager, had een mooi salaris en prima secundaire arbeidsvoorwaarden. Maar het ging niet goed met hem. Hij kreeg helemaal geen energie meer van zijn werk en had al een tijd het gevoel dat hij volledig stilstond in zijn ontwikkeling. De laatste tijd had hij ook steeds meer last van chronische hoofdpijn. Toen ik hem vroeg wat hij nu het liefste wilde was zijn antwoord: “de deur van het bedrijf definitief achter me dicht trekken“ …

Maar dat deed hij niet. Want met zijn leeftijd zou het vast heel lastig worden om weer een baan te vinden en in het gunstigste geval zou dat werk zijn op basis van een tijdelijk contract. Daarmee zou hij zijn huidige zekerheid van vaste inkomsten baan inruilen voor een onzeker bestaan. Hij kende genoeg mensen van zijn leeftijd die hun werk kwijt waren geraakt en niet meer aan de slag konden komen. Of als ZZP-er de eindjes aan elkaar moesten knopen. Dat kon hij zich als hoofd-kostwinner met forse maandelijkse vaste lasten (hypotheek, studerende kinderen) absoluut niet veroorloven.

Herken je dit duivelse dilemma? Dat je eigenlijk toe bent aan een volgende stap in je loopbaan maar dat je deze stap niet zet omdat je de risico’s te groot vindt? Je bent niet de enige, veel mensen worstelen hiermee. Logisch, gezien de situatie op de arbeidsmarkt. In dit artikel geef ik je een aantal tips om met dit dilemma om te gaan.

Financieel gezien pleit alles voor ‘blijven zitten waar je zit’. Maar als je echt vast zit kost dat dagelijks heel veel energie en dat houdt niemand lang vol. Het loopt allemaal niet meer, je raakt sneller geïrriteerd en krijgt last van fysieke klachten. Je belandt in een negatieve spiraal naar beneden, wat in het ergste geval uitmondt in langdurige ziekte en uiteindelijk in een gedwongen afscheid. Want als de chemie tussen jou en je functie is uitgewerkt, zal je werkgever daaruit toch zijn conclusies trekken.

Stilstand is achteruitgang, op je werk en zeker ook op de huidige arbeidsmarkt. Mijn advies is dus: kom in actie. Neem zelf de verantwoordelijkheid voor je eigen welbevinden en je eigen ontwikkeling. Laat niet alleen je werkgever bepalen hoe het met jou verder moet.

Ga in gesprek met mensen die je vertrouwt en vraag ze om advies. Misschien ken je mensen die ooit in dezelfde situatie zaten en goede tips voor je hebben.

Je hoeft niet meteen te vertrekken bij je huidige werkgever. Je hebt de tijd om goed na te denken. Spreek met jezelf af dat je (bijvoorbeeld) over een half jaar je richting hebt bepaald en weet welke je stappen wilt zetten. En denk na over wat je nodig hebt om zover te komen.

Je bent geneigd om dit probleem zwart-wit te benaderen. Je denkt dat je moet kiezen tussen blijven of vertrekken. Maar misschien zijn er ook nog andere opties. Kleinere stappen die er voor zorgen dat je wel verder komt maar nog niet al je schepen achter je verbrandt.

Bijvoorbeeld: onderzoek of je bij je huidige werkgever toch een positieve draai kan geven aan je werk. Misschien is er wel een project dat je erg interessant vindt en waar je bijvoorbeeld (om te beginnen) één dag per week aan zou kunnen bijdragen. Of ga de opleiding doen die je altijd al had willen doen en die aansluit bij de richting die je op wilt.

Misschien kan je afspreken (tijdelijk) iets minder te werken, waarmee je ruimte creëert voor je eigen denkproces. En als je erover denkt om voor jezelf te beginnen: overweeg de optie om dat eerst in deeltijd te doen, naast je huidige werk. Dat garandeert voorlopig nog een inkomen, een zekerheid die je op de langere termijn – als je eigen bedrijf eenmaal goed loopt – misschien niet meer nodig hebt.

Dus maak je situatie bespreekbaar. Je werkgever zal blij zijn dat je zelf de regie neemt en wat aan de situatie wilt doen. Dan zal hij (of zij) graag bereid zijn om actief mee te denken en een bijdrage te leveren aan de oplossing van het probleem.

Als de conclusie is dat vertrek het beste is voor iedereen, maak dan afspraken over een redelijke einddatum en een vergoeding eventueel in combinatie met loopbaanbegeleiding. Er zijn zeker banen, het gaat er dan vooral om dat je voldoende tijd en (financiële) ondersteuning krijgt om je richting te bepalen en werk te vinden.

Als je het lastig vindt om hierover met je werkgever te onderhandelen, is het verstandig om iemand (bijv. een P&O-er of arbeidsjurist uit je netwerk) te vragen je hierbij te ondersteunen.

Tot slot misschien wel het belangrijkste advies dat je bovendien meteen kan uitvoeren. Als je nu weinig energie krijgt van je werk of als de situatie je zelfs veel energie kost, zorg er dan in ieder geval snel voor dat je op andere fronten regelmatig energie kan bijtanken. Ga hardlopen, fietsen, musiceren, schilderen of doe iets anders wat je leuk vindt. Die energie heb je hard nodig om goed te kunnen nadenken over je huidige situatie en om daarover de juiste beslissingen te kunnen nemen!

Hopelijk heb je wat aan deze tips. Wil je hierover verder met mij van gedachten wisselen, neem dan contact met mij op.